newsletter

ATAB Gallery in Antwerpen

openingswoord 08/09/2006

Leo Reijnders verbeeldt met een complexe wereld vol ideeen. Een wereld die verschijnt in kleine dagboektekeningen en notities. Een wereld over natuur, mens en dier, maar dan in verbeeldingrijke situaties. Bevreemdende taferelen van leven in het water, op de aarde, in de lucht en in de cosmos. Het zijn verhalende verbeeldingen die soms een poetische titel meekrijgen zoals;

De plaats waar nog niemand geweest was.
Of
De plaats waar iedereen wilde zijn.
Of
De plaats waar niemand wilde zijn.

Ze stralen allemaal blijheid uit, ze hebben de frisheid van kindertekeningen, maar bij nader toezien zitten ze vol met onderliggende betekenissen en knipoogjes. Ze doen me denken aan de Ark van Noe na de ontscheping: na de zondvloed gaan alle levende wezens de wereld, een nieuwe wereld bevolken.
Het oeuvre van Leo Reijnders zit vol verbeelding en met een fijne humor wijst hij ons op menselijke gedragingen en zienswijzen.

 

Flor Bex

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

DE ' LUCHTSCULPTUREN ' VAN LEO REIJNDERS

(H)ART 14/05/2009

Leo Reijnders(geboren in 1959) is in de eerste plaats een schilder,maker van humoristische, figuratieve taferelen: cartooneske 'bad painting' zoals dat tegenwoordig weer hip is bij een nieuwe lichting kunstenaars. Op een poort in Vleminckveld 29 te Antwerpen valt een dergelijk tafereel te zien, getiteld ' De Wolkenbreier(s)'.Dat bovendien de naam is van zijn radioprogramma op Radio Centraal, een kunstwerk dat met zijn stilaan imponerende lijst van gasten meeschrijft aan de kunstgeschiedenis van Belgie en omstreken. Wellicht op 28 mei (maar de datum ligt nog niet helemaal vast ) voegt Reijnders opnieuw een indrukwekkende naam toe aan die lijst: de legendarische Amerikaanse kunstenaar Chris Burden (een pionier in de regionen van de performance, body art en installatiekunst) zal live radio maken in 'De Wolkenbreier(s)'. Burden is op dat moment in Antwerpen voor zijn tentoonstellingproject in het Middelheimmuseum, maar maakt dus tijd om in 'De Wolkenbreier(s)' zijn opwachting te maken. Het zal niemand verbazen dat Burden al eerder op de radio te horen was, maar misschien is het wel verrassend dat hij -zodoende verantwoordelijk was voor het opdoeken van het radioprogramma van een andere illustere Amerikaanse kunstenaar, met name Paul Mc Carthy. Heel gelijkaardig aan wat Reijnders nu doet, gaf Mc Carthy begin jaren 70 aan veelal nog onbekende kunstenaars de kans om zichzelf voor te stellen op de radio. Toen Burden in dat programma aan de luisteraars vroeg hem allemaal een dollar te sturen, besloot het netwerk de show te schrappen. De oorspronkelijke geluidstapes van Mc Carthy programma zijn ondertussen wel opgekocht door het Getty Museum, wat wijst op het potentiele belang van dergelijke kunstenaarsinitatieven.
Reijnders heeft zijn programma van in het begin opgevat als een kunstwerk, als een archief van
"mentale zelfportretten " van kunstenaars. De gasten krijgen carte blanche, Reijnders grijpt alleen
in of stelt enkel vragen indien de gast dergelijke interactie wenst. Voor de meesten is het nieuw
om met het medium radio te werken, wat interessante experimenten oplevert, en Reijnders zelf
blijft de zaken plastisch bekijken: de radio golven maken van het efemere zelfportret een lucht-
sculptuur, ' breien wolken ' zoals dat letterlijk verbeeld zit in zijn schilderij. Hij werkt nu al vier jaar
aan het programma en het leverdezelfportretten op van onder meer Vaast Colson , Kati Heck,
Danny Devos, Koen Van den Broek, Jan Van Imschoot, Luc Deleu, Ulrike Lindmayer, enzovoort.
Nieuwe 'selfportraits on air ' worden live uitgezonden ,meestal om de andere maandag tussen 16u en 18u .Radio Centraal zendt in Antwerpen uit op 106.7 FM en valt wereldwijd te beluisteren via streaming op www.radiocentraal .be

Gerrit Vermeiren

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

REIJNDERS & SHIAVI

H)ART 17/04/2009

Het ligt niet voor de hand om twee kunstenaars met elkaar in verband te brengen, zeker niet als het om een 'lokaal' kunstenaar als Leo Reijnders (°1959) en een 'internationaal 'artiest als Roberto Schiavi (°1967) gaat. Maar beiden stellen toevallig op hetzelfde ogenblik tentoon in Antwerpen en hebben één ding gemeen: hun uitermate esthetiserend werk wil de kijker aanzetten om zijn/haar eigen fantasie te gebruiken en als het ware de beelden die ze aanreiken uit te vergroten.

Leo Reijnders is in Antwerpse cult-kringen bekend om zijn programma 'De Wolkenbreier(s)' op de vrije Radio Centraal (106.7FM), waar hij lokale en ruimer bekende kunstenaars uitnodigt tot een mentaal zelfportret. Hij stelt nu tekeningen tentoon bij Vandaele Editie, waarbij de meeste vergezeld gaan van een gedicht. De tekeningen worden gevoed door de fantasie, het onderbewustzijn en vooral het associatievermogen van de kunstenaar om verbanden te creeren die niet meteen logisch, maar wel bevrijdend escapistisch zijn. Verwijzingen naar strips en ' de klare lijn ' zijn onmiskenbaar, met de afwisseling van felle en zachte kleuren en de eenvoudige lijnvoering. Maar Reijnders doet meer dan dat: hij reikt de kijker een denkframe aan. 'De architect van de zee' heet een tekening, waarbij in het bijhorende gedicht duidelijk wordt hoe dat gaat: de architect tekent een plas, dan een poel, een meer, een zee. Toen de zee er was, was de architect verdwenen. Andere tekeningen heten 'Daar komt de nieuwe badmode', 'Het landschap sprak boekdelen' of 'Horizonbouwers' en verwijzen naar een existenteel pessimisme, dat de kijker, al naargelang zijn gemoedstemming, vrijelijk kan beamen of niet.
Roberto Schiavi stelt tentoon bij Multimadrie. Wie binnenkomt wordt bij een eerste oogopslag geconfronteerd met een stuk marmermuur, waarop enkele stopkontakten prijken. Maar de alledaagsheid is slechts schijn: het gaat hier om precieuze schilderijen en tekeningen met veel vakmanschap gemaakt, maar met subtiele 'twists': een haast monochroom werkje op steen, waarop een klein figuurtje prijkt. Een schier eindeloze getekende herhaling van lussen en knopen in een touw, met op het eindepunt haast onzichtbaar een opgestoken vinger. En, hoogtepunt voor ondergetekende: een sjabloon van een man die vanuit de huiskamer de tuin inkijkt. Achter hem schenkt de theekan het kopje in, in de tuin spelen gezelschapsdieren die krabben blijken te zijn. Net als Reijnders prikkelt Schiavi de fantasie van de kijker, die met de beelden een eind weegs kan. Beiden bieden nieuwe ontdekkingen in het dagelijkse kijkvoer, de ene wat donkerder dan de andere, maar allebei met een grenzeloze creativiteit.

Mark Ruyters

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

PLASTISCHE CHIRURGIE VAN LEO REIJNDERS,

EEN INDIAAN ZONDER IDENTITEITSCRISIS

STADSKRANT, AARSCHOT,1994

De paardenkracht is nietmeer wat ze geweest is, maar de verbeelding is nog altijd aan de macht: Leo Reijnders (°1959) zal de studentenrevoluties van mei '68 misschien niet bewust hebben
meegemaakt, maar van beide fenomenen haal ik graag een citaat aan om aan te tonen dat de verf kruipt waar ze niet gaan kan.

Hiermee weze de toon gezet: voor een en ander heb ik een zwak - voor de geest van mijn
verleden en voor autentieke kunstenaars. Reijnders windt er geen doekjes om: hij is een 'schaap op een donderwolk ' een 'ridder die het paardrijden niet kan laten.Even lapidair als zijn titels, lijken zijn doeken de toeschouwers aan te spreken. Maar laten wij ons niet, zoals de kunstenaar op de affiche, bij de neus nemen: er staat (weerom) niet wat er staat. De acryls die ons vanuit hun ondertitelde witte kaders toeschreeuwen met de arrogantie van cartoons en in hun opbouw en kleurenpalet veeleer doen denken aan Humocovers eerder dan aan heuse doeken, verbergen een innerlijke strijd en een poezie die al van bij de eerste aandachtige blik de kijker tot nadenken stemt.
Het paartje is hiervan een aangrijpend voorbeeld de statische vrouwenfiguur met de mysterieuse
blik naast de lopende mannenfiguur, inclusief het sikje en ogen die met de horizon gelijkstaan,
vertellen meer over relaties dan een hele jaargang magazine-filosofie. Het doek zelf is opgedeeld in een passioneel vuurrood onderlijf en een ondoordringbaar zwart hoofdgedeelte: al heeft de man met het lange been heel wat weg afgelegd, nooit zal hij zijn partner bereiken; met gemengde gevoelens kijken ze hopeloos de toeschouwer aan en, beschaamd, blijven we hun het antwoord schuldig. De tragiek van het leven die Reijnders achter oppervlakkige grapjasserij tracht te verbergen is in alle doeken even schreeuwerig aanwezig: in het zielloze veulen van De paardekracht is niet meer wat het geweest is zowel als in de familie van Als de maan.......
De podiumzaal van The Ascot, waar de werken van Leo Reijnders tijdens de vakantiemaanden
tentoongesteld worden, toont ons grafiek die ondanks de slordige aanblik van de presentatie zeer direct en zelfs beangstigend voorkomt. Het uitzinnige geweld dat in een vlaag van impulsiviteit
de hevige acryls op papiet zette, verknipte hier de platen lukraak tot dragers van een getormenteerde boodschap. De monstertjes zijn er weliswaar veel minder figuratief maar dan ook des te aan- grijpender en de bijzonder kleine drukoplage laat vermoeden dat de kunstenaar zelfs in dit onderdeel van zijn vakmanschap tot geen enkele koncessie bereid is geweest.
Net zoals de zotskap van Tristan, verbergt de luchthartigheid van Reijnders een grote wijsheid, en
de werken die hij deze maand bij Ronny Uyttendaele tentoonstelt zijn niet alleen het bekijken,
maar ook een tweede lezing meer dan waard.

Ari Gozin

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

' WOLKENBREIER ' DROOMT LUIDOP

Gazet Van Antwerpen 02/05/2008

Leo Reijnders stelt tentoon in galerie V-Edities.

In de Antwerpse Galerie V-Editie heeft Leo Reijnders vijftig schilderijtjes op papier opgehangen, taferelen met vreemde figuren in bizarre situaties. Kleurrijk van vorm als in een kinderboek, duister van toon als in een nachtmerrie.

Klik www.leoreijnders.net in en je belandt in één van de meest lichtvoetige websites van de Belgische kunstscene.Figuurtjes flitsen over het scherm. Als je ze kan aanklikken, krijg je een tekening te zien gerangschikt volgens thema's als 'lucht', 'vuur', 'water' en 'aarde'; het is een smaakmaker voor het te weinig bekende, niet opdringerige werk van Leo Reijnders(1959), één van de vele Antwerpse kunstenaars met Limburgse roots.
Reijnders maakt moderne miniaturen, uitgewerkt met acryl op aquarelpapier. "Al acht jaar maak ik deze kleine schilderijen.Soms heb ik een uitgewerkt beeld met titel in mijn hoofd, maar meestal onstaat het geheel in evolutie en geef ik er nadien een naam aan. Soms ontwikkelen zich enkele bladen per dag, soms gaat er weken over voor iets vorm krijgt, licht Reijnders toe. In de jaren tachtig werkte ik graag op groot formaat, zoals iedereen toen, maar geleidelijk werd alles kleiner. Nu wil ik zo weinig mogelijk materiaal gebruiken. Hoe minder materiaal,hoe scherper het beeld. Er komt plaats vrij voor de toeschouwer die met voorstellen aan de slag kan. 'Avontuurlijke reiziger' toont een figuurtje op zijn kop. Een 'Ruitenwasser' wast zowel de ramen als een deel van de omliggende stad. 'Architect van de zee' of 'De plaats waar niemand wilde zijn' luiden andere intrigerende titels met taferelen die schommelen tussen sprookje en nachtmerrie.Alle schetsen bevatten voer voor psychoanalyse.

Reijnders groepeerde enkel tekeningen met teksten en hoopt ze uit te geven als editie. Als illustrator heeft hij nog nooit gewerkt "Maar misschien wil ik het wel eens proberen." De meeste kunstenaars tegenwoordig gebruiken grijs op grijs, bij mij zit er kleur in .
Dat valt op .
Een van zijn bekendste creaties heet 'Wolkenbreier' en werd uitzonderlijk, in reuzenformaat uitgewerkt op een garagepoort op het Vleminckveld 29 in hartje Antwerpen. 'Wolkenbreier' werd ook de titel van een veertiendaags programma dat Reijnders op Radio Centraal verzorgt. Hij geeft er figuren uit de Antwerpse kunstscene carte blanche "Het zijn geen vraaaggesprekken maar de gasten brengen een zelfportret on air",zegt Reijnders. Zoals zijn tekeningen steeds een' zelfportret on paper' zijn.

Frank Heirman

 

  
website by mademe